Cyanos yatching: WE DREAM IN SHADES OF BLUE
Κάλεσμα στο Αιγαίο. Κάλεσμα στο βασίλειο των θαλασσινών πλασμάτων, εκεί που κυριαρχούν μονάχα το γαλάζιο, η αλμύρα και η ανάσα των αέρηδων. Κάλεσμα εκεί που η ψυχή σου απλώνεται μαζί με τον ορίζοντα, μέχρι να συναντήσει το χτυποκάρδι που συνοδεύει την άφιξη στο επόμενο νησί.
Για να μπορείς να απευθύνεις τέτοιο κάλεσμα, πρέπει να έχεις ζήσει αρκετές περιπέτειες επιπλέοντας στα γαλανά νερά που, κυρίαρχα, περικυκλώνουν την ξηρά κάνοντάς τη να μοιάζει με εξαίρεση. Πρέπει να έχεις συλλέξει κάμποσες αιγαιοπελαγίτικες ιστορίες, να έχεις χαράξει τα δικά σου μονοπάτια αφήνοντας πίσω σου αφρισμένα αυλάκια. Με λίγα λόγια, πρέπει να έχεις αγαπήσει το Αιγαίο τόσο, ώστε η λαχτάρα σου να μυήσεις κι άλλους παθιασμένους ταξιδευτές στη γοητεία του να μην έχει άλλη διέξοδο από το να γίνει όραμα, σκοπός και τελικά πράξη.
Αυτό ακριβώς έχει κάνει η Cyanos yatching, και αυτό είναι που την ξεχωρίζει. Γιατί, ταξιδεύοντας με τα (δεν υπερβάλλω) συγκλονιστικά σκάφη της, εκτός από την πρωτόγνωρη εμπειρία της διάσχισης του πελάγους με τρόπο εντυπωσιακά γρήγορο και απόλυτα ασφαλή, βιώνεις μια υποδοχή και μια εν πλω φιλοξενία άνευ προηγουμένου. Και γιατί γνωρίζεις μια ομάδα ανθρώπων που θέλει πραγματικά να μεταδώσει την αγάπη της για τη θάλασσα, χωρίς να παραλείψει τίποτα από όσα κάνουν το ταξίδι να αγγίξει το απόλυτο.
Χαρούμενες καλημέρες, σε μια προβλήτα στο Λαύριο. Έτσι ξεκίνησε η όμορφη ιστορία του Fam Trip που διοργάνωσε το λ3 για λογαριασμό της Cyanos yatching. Όταν δυο ομάδες με το ίδιο μεράκι για το ταξίδι, το ίδιο πάθος για την αλήθεια των τόπων, την Ιστορία και το περιβάλλον τους, συναντηθούν, το βέβαιο είναι ότι το αποτέλεσμα της συνάντησης θα είναι κάτι το αξιομνημόνευτο. Όπως έχει ήδη αποδειχθεί στη σύμπραξή μας που “χάρισε” στο κοινό το Archipelago, ταιριάζουμε. Και οι δεκατέσσερις συμμετέχοντες στην τριήμερη εμπειρία που μας σύστησε ισάριθμα νησιά, μπορούν να το βεβαιώσουν. Εμείς πάλι, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι, καλύτερη ομάδα για να ενώσει τις πειρατικές προσωπικότητές της εν πλω, δε θα μπορούσε να υπάρξει.
Νωρίς λοιπόν το πρωί, ο Ορέστης και η Μαρία, ο Βασίλης και η Κλειώ, η Γεωργία, η Υβόννη και ο Πλάτων, ο Παΐσιος και η Μαλεβή, ο Γιάννης και η Έμιλι, η Ολίβια, ο Χρήστος και η δεύτερη Μαρία της παρέας βρέθηκαμε να ανταλάσσουμε τις πρώτες κουβέντες μεταξύ μας, αλλά και με τους εξαιρετικούς ανθρώπους που θα κρατούσαν πηδάλιο και θα χάραζαν πορεία στο Αιγαίο για τις τρεις επόμενες μέρες. Με τις αποσκευές πλεόν ασφαλισμένες και το πλήρωμα επιβιβασμένο, το σύνθημα της αναχώρησης δόθηκε. Και μετά… μετά άρχισε η μαγεία.
H κίνηση των Rafnar είναι κάτι το ασύλληπτο. Σκίζουν το νερό κυριολεκτικά, δίνοντάς σου την ευκαιρία να νιώσεις όσο πιο κοντά μπορεί να νιώσει άνθρωπος στο χαμηλοπέταγμα των γλάρων, όταν περνάνε βολίδα πάνω από τον καθρέφτη της θάλασσας. Η πρώτη μας… εκτόξευση από το Λαύριο προς την Κολώνα (Κύθνος) συνοδεύτηκε λοιπόν από τον δέοντα ενθουσιασμό- και τις δέουσες τσιρίδες φυσικά. Προσωπικά, η πρώτη διαδρομή με βρήκε στο ανοιχτό, πίσω μέρος τους σκάφους με την Κλειώ και τη Μαρία. Ας τους εκφράσω λοιπόν δημόσια τις ευχαριστίες μου που υπέμειναν αυτό το κύμα κραυγών που ξεπήδησε από τα πνευμόνια μου καθώς το σκάφος ανέπτυσσε ταχύτητα.
Νεύματα και γέλια ανάμεσα στις δύο παρέες, ένας μικρός “ανταγωνισμός” μεταξύ των σκαφών και… φτάσαμε στην πρώτη μας στάση. Σε μία μόλις ώρα, βρεθήκαμε στην Κολώνα και απολαύσαμε ένα aperitivo εν μέσω της θαλασσινής αύρας και της γενικής ευθυμίας. Όλοι μας βιώναμε αυτό το γλυκό μείγμα ανυπομονησίας, έκπληξης και χαράς που συνοδεύει την αρχή κάθε ταξιδιού. Βαθιές ανάσες, μάτια ορθάνοιχτα που ρουφούσαν διψασμένα θαρρείς, το τοπίο που μας περιέβαλε. Ήταν δύσκολο να πιστέψουμε ότι, μόλις μια ώρα πριν, βρισκόμασταν ακόμα εντός Αττικής. Γνωρίζαμε ότι τα σκάφη της Cyanos yatching έχουν το τρομερό πλεονέκτημα της ταχύτητας και της ευελιξίας, επιτρέποντας στον ταξιδιώτη να συνδυάσει πολλούς διαφορετικούς προορισμούς. Τώρα όμως το βιώναμε από πρώτο χέρι, και δε μπορούσαμε να μη θαυμάσουμε αυτό που συνέβαινε.
Επρόκειτο για ένα συναίσθημα που θα συνόδευε όλες σχεδόν τις στιγμές μας στα σκάφη τις επόμενες μέρες. Αυτό βέβαια που για εμάς ήταν έκπληξη, για τους έμπειρους οδηγούς μας και την ομάδα της Cyanos yatching αποτελεί βεβαιότητα. Γι’ αυτό άλλωστε και έχουν επιλέξει τα Rafnar, σκάφη για τη δημιουργία των οποίων έχουν συνεργαστεί σώματα ακτοφυλακής, έρευνας και διάσωσης και ναυτικές ομάδες. Σκάφη που έχουν περάσει από εκτεταμένες θαλάσσιες δοκιμές, σε πραγματικές συνθήκες- συμπεριλαμβανομένων μερικών από τους πιο δύσκολους ωκεανούς του κόσμου.
Μιάμιση ώρα μετά, πατούσαμε τη γη της Τήνου. Δυο εικόνες κρατώ από τη (δυστυχώς σύντομη) παραμονή μας σε αυτό το νησί, για να τις μοιραστώ μαζί σας.
Εικόνα πρώτη
Το καλωσόρισμα στην Τήνο έγινε με ένα καφεδάκι. Το οποίο καφεδάκι, όταν μπήκα στο εσωτερικό του μαγαζιού για να το παραγγείλω, διαπίστωσα με ενθουσιασμό ότι επρόκειτο να φτιαχτεί παρουσία ΠΟΛΛΩΝ βιβλίων. Δεν επρόκειτο σίγουρα απλώς για ένα “βιβλιοφιλικό” καφέ, που διαθέτει κάποια αναγνώσματα προορισμένα να κρατήσουν συντροφιά στους θαμώνες. Εδώ, με αγάπη και μεράκι, είχε συγκεντρωθεί ένα εκδοτικό απάνθισμα πολύ μεγαλύτερης κλίμακας. Βλέποντάς με μάλλον να έχω γουρλώσει κάτι μάτια σαν πιατάκια του καφέ, ο ευγενέστατος κύριος που μας εξυπηρετούσε γύρισε και μου απηύθηνε δύο μόνο λέξεις: “Πήγαινε πάνω”. Και πήγα. Αν δεν ήταν εν εξελίξει, το λέω ειλικρινά, το Fam trip, μάλλον θα ήμουν ακόμα εκεί…
Εικόνα δεύτερη – Tinos Farm to Table
O Αλέξανδρος Ανδροβικ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, οι οικογενειακές του ρίζες τον έφεραν όμως από νωρίς στην Τήνο. Με σπουδές μαγειρικής και σημαντική προϋπηρεσία σε σε πολλές επιχειρήσεις εστίασης, δεν έπαψε ποτέ να επιστρέφει στις δικές του γευστικές απαρχές: τις παιδικές του αναμνήσεις δίπλα σε γιαγιάδες και παππούδες, ανθρώπους που τον έφεραν σε επαφή με τη γη, τις γεύσεις και τις μυρωδιές της Τήνου.
Κάποια στιγμή, αποφάσισε πως ήταν η ώρα να επιστρέψει για τα καλά στο νησί του. Εκεί τον συναντήσαμε κι εμείς, σε μια τοποθεσία βουτηγμένη στη σιωπή και τη γαλήνη, για να γευτούμε μαζί του μια μοναδική γαστρονομική εμπειρία.
Το Tinos Farm to Table είναι η μετάφραση της μαγειρικής φιλοσοφίας του Αλέξανδρου. Μια φιλοσοφία που θέλει τον άνθρωπο σε άμεση επαφή με τη φύση και το φαγητό του, το οποίο να είναι φρέσκο, εποχιακό, από την γη και το κλίμα της περιοχής του.
Σίγουρα, μετά από τη συνάντησή μας μαζί του, οι αναμνήσεις μας από το νησί της Τήνου θα έχουν για πάντα τη δική τους, πολύ ξεχωριστή γεύση.
Δεύτερη μέρα, νέο νησί. Το επόμενο πρωί, η ανατολή έφερε, μαζί με το φως, το σύνθημα της αναχώρησης. Ήταν καιρός να αποχαιρετήσουμε την Τήνο και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στην πολυαγαπημένη Σύρο. Επιβίβαση και… η θαυμαστή εμπειρία του ταξιδιού με την Cyanos yatching ήταν ξανά εδώ.
Δε μπορούσα να το χορτάσω. Ούτε να χωνέψω τη στιβαρή χάρη και την τιτάνια σιγουριά με την οποία έσκιζαν τα σκάφη τα κύματα, ούτε να μην κυριευτώ από αυτήν την αλλιώτικη, αλλόκοτη αίσθηση της πορείας καταμεσίς του πελάγους. “Εδώ, στην ανοιχτή θάλασσα, το μετεωρολογικό δελτίο που στην πόλη διαβάζουμε σαν πληροφοριακό κείμενο έχει άλλο νόημα” σκέφτηκα. Δεν ήταν απλά ο ορίζοντας που απλωνόταν λες και είχαν μετατοπιστεί τα σύνορά του. Δεν ήταν που η θάλασσα είχε σήμερα αλλιώτικο πρόσωπο, ντυμένη μια πιο γκρίζα φορεσιά. Ούτε τα σύννεφα που, βαριά βασίλευαν στον ουρανό. Ήταν μια οσμή ζωντανή, σχεδόν απτή και κινούμενη μέσα στην υγρασία. Ήταν η αυτοτέλεια και η παντοδυναμία του υδάτινου στοιχείου που μας κύκλωνε. Όσο μεγάλος κι αν ήταν ο θαυμασμός για το πολυμήχανο σκαρί μας, το δέος που γεννούσε η θάλασσα τριγύρω ήταν μεγαλύτερο.
Σαράντα λεπτά μετά, η Ερμούπολη φανερώθηκε στα μάτια μας, γνέφοντας μας το πρώτο καλοσώρισμα ενώ παίρναμε στροφή για να δέσουμε στην προκυμαία.
Η Σύρα είναι ένα βιβλίο με πολλά κεφάλαια. Ξεκινήσαμε σιγά σιγά να τα φυλλομετράμε από την πρώτη γνωριμία μας μαζί της, πίσω στο τεύχος ΝΗΣΙΑ. Νησί πολύμορφο, που η Ιστορία το έχει σμιλέψει κάνοντάς το να μοιάζει με σπάνιο διαμάντι, που διαθλώντας το φως αλλάζει όψεις. Ναι, η Σύρος η αγαπημένη μοιάζει με πρίσμα: τόσο πολλές είναι οι λεπτές, αδιόρατες αποχρώσεις της, τόσο διαφορετικό εκείνο που βλέπουν κοιτώντας το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον της όσοι την αγαπάνε.
Το απόλυτα αγαπημένο μας κεφάλαιο στο βιβλίο των Συριανών έχει όνομα και λέγεται Hermoupolis Heritage. Πώς να μην το μοιραστούμε αυτό το κεφάλαιο, ως δώρο ακριβό, με τους συνταξιδιώτες μας στο Fam Trip της Cyanos yatching;
Το ταξίδι στο Αιγαίο διευρύνθηκε λοιπόν. Χάρη στον Δημήτρη Σταυρακόπουλο και την ομάδα του, έγινε ταξίδι στον χρόνο, ταξίδι σε μια άλλη εποχή της Σύρου, σε μια άλλη ζωή. Διαβαίνοντας το στενό που οδηγεί στο Εργοστάσιο Κλωστοϋφαντουργίας Ζησιμάτου, αφήσαμε πίσω μας τη σύγχρονη πραγματικότητα και ακολουθήσαμε την επιδέξια ξεναγό μας σε μια καταβύθιση σε χρόνια αλλοτινά, ανασκάπτοντας μαζί της μνήμες από τους 40 εργαζόμενους του “τότε”.
Φορώντας μια εργατική ποδιά, συμπληρώνοντας την κάρτα εργασίας και ακολουθώντας την οδηγό μας στο μήκος της γραμμής παραγωγής και της γραμμής του χρόνου. Στήσαμε αυτί να ακούσουμε τις παλιές ραπτομηχανές να ηχούν, οσφρανθήκαμε τις μυρωδιές από το βαμβάκι, προσπαθήσαμε να ξεδιαλύνουμε τον λαβύρινθο που σχημάτιζαν τα νήματα που υποχρεώθηκαν από τη μοίρα να ακινητούν μέχρι σήμερα στους αργαλειούς.
Η βραδιά έκλεισε γύρω από το μοναστηριακό τραπέζι της μεγάλης σάλας, με ένα “εργατικό” γεύμα και τις μουσικές του Μάρκου Βαμβακάρη να οδηγούν τη συγκινητική, βιωματική μας ξενάγηση στην κορύφωσή της.
Η Σύρος μας χάρισε πολλές ακόμα συγκινήσεις. Την τρίτη μέρα του ταξιδιού μας και πριν αναχωρήσουμε για τον τρίτο και τελευταίο μας σταθμό πριν την επιστροφή στο Λαύριο, την Κέα, το πρωινό μας αφιερώθηκε στις αρχιτεκτονικές ομορφιές της Ερμούπολης. Από εκεί και πέρα, ο χρόνος που αναλογούσε στο παρελθόν είχε τελειώσει. Πρόθυμα, υπακούοντας όλοι θαρρείς σε μια σιωπηλή συμφωνία, αφιερώσαμε όλες μας τις αισθήσεις στο παρόν · το άχρονο παρόν της θάλασσας.
Γράφοντας αυτό το κείμενο – καταγραφή του μοναδικού τριήμερου που χάρισε σε εμάς και τους καλεσμένους μας η Cyanos yatching, πολλές φορές αναρωτήθηκα ποια θα ήταν η ιδανική κατακλείδα. Δεν είναι δικής μου εμπνεύσεως. Ο Παΐσιος το είπε καλύτερα απ’ όλους μας.
Το κείμενο αυτό αφιερώνεται λοιπόν “στα ελεύθερα πνεύματα, στους όμορφους συν- ταξιδιώτες”. Σας ευχαριστούμε όλους, από καρδιάς.
*It is forbidden to republish/ use photographic material or any part of the article without the author’s consent.
Κείμενο © λ3 by Maria Kantani
Φωτογραφία © λ3 by Orestis Zoumpos, Malevi, Bill Stamatopoulos, Yannis Papanastasiou, Christos Tzoutis.
#lovenlivelife
You may also like
4 Hands Dinner: Άλεξ Ατάλα και Παύλος Κυριάκης
Ο Alex Atala ήταν ακριβώς αυτό που περίμενες και ήθελες να ε
ΜΑΝΝΑ: Et In Arcadia Ego
ΜΑΝΝΑ: Η τέχνη των παύσεων, μετουσιωμένη σε εμπειρία φι
