Κρήτη: Future meets Past by Spanos Luxury Cars (Land Rover)
Τo Land Rover Defender 110 της Spanos Luxury Cars, βρίσκει τη θέση του στα αμπάρια του πλοίου κι εμείς στην καμπίνα μας. Δεν μένουμε όμως εκεί για πολύ: το εστιατόριο του πλοίου γίνεται ο επόμενος σταθμός μας. Για δύο λόγους: ο πρώτος και αυτονόητος είναι η τροφή. Ο δεύτερος; Τα τραπέζια βολεύουν πολύ για να απλώνεις επάνω τους χάρτες και να σχεδιάζεις διαδρομές. Και να: μπροστά μας ξεδιπλώνονται τα Αστερούσια και το οροπέδιο του Ομαλού, ο πρώτος σταθμός της διαδρομής μας προς εξερεύνηση της ορεινής Κρήτης. Ανταλλαγή απόψεων, συζήτηση των εναλλακτικών διαδρομών, μέχρι που φτάνει η ώρα του ύπνου. Η νύχτα μας νανουρίζει παρέα με το απαλό -ευτυχώς!- κούνημα του πλοίου. Το ξημέρωμα μας βρίσκει στο Ηράκλειο.
Αφήνουμε γρήγορα πίσω μας την πόλη, για να συναντήσουμε τέσσερα ξεχωριστά πλάσματα: τη Μαρία και τον Χρήστο, τη Μελίνα και τον Μάρκο. Στο σημείο αυτό, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι μια και καλή: η Μαρία και ο Χρήστος είναι δίποδα, η Μελίνα και ο Μάρκος τετράποδα. Και οι τέσσερις μαζί, απολαμβάνουν εξερευνώντας -και εξερευνούν απολαμβάνοντας- την απεραντοσύνη της ελληνικής φύσης. Ο φωτογραφικός φακός του Χρήστου Μανιώρου μας έχει ταξιδέψει συχνά νοερά σε φαράγγια και ποτάμια, χιονισμένες κορυφές και πεδιάδες στολισμένες με αραχνοΰφαντη ομίχλη. Και η πινακοθήκη στιγμών της Μαρίας Κολιακουδάκη μας παραθέτει μια από τις ωραιότερες συλλογές εικόνων από τη ζωή στην ύπαιθρο, με πρωταγωνιστές τα πορτρέτα της Μελίνας και του Μάρκου, δυο σκύλων με μοναδικό χαρακτήρα.
Τα παιδιά δεν είναι μόνο δεινοί εξερευνητές, έχουν επιπλέον ανάγει τη διαβίωση στη φύση σε τέχνη του ευ ζην. Βοηθός -και απαραίτητο συστατικό για την πραγμάτωση και των δύο αυτών χαρακτηριστικών τους- το όχημά τους: ένα Land Rover Defender 110 του ’90, το οποίο έχουν διαμορφώσει κατάλληλα ώστε να καλύπτει κάθε πιθανή ανάγκη: ντεπόζιτο νερού και νεροχύτης, άφθονοι αποθηκευτικοί χώροι οργανωμένοι στην εντέλεια ανάλογα με τη χρήση, χώρος ανάπαυσης, χώρος… για κουζίνα.
Όταν τα χωράς όλα σε ένα όχημα -όσο ευρηματικός κι αν είσαι εσύ, όσο καλό αμάξωμα κι αν έχει αυτό- τα πράγματα δεν μπορούν παρά να μείνουν απλά. Η κουζίνα των παιδιών είναι λυόμενη και πιο συγκεκριμένα, αποτελείται από μια σταθερή επιφάνεια που ανοίγει στην πίσω πόρτα. Ώρα να τοποθετηθεί επάνω της λοιπόν ο απαραίτητος εξοπλισμός: γκαζάκι και μαγειρική εστία. Μέσα σε δύο μόλις λεπτά έχουμε την υπαίθρια κουζίνα μας έτοιμη.
Αλλά ας μη βιαστώ να μιλήσω κατευθείαν για το αγαπημένο μου θέμα, το μαγείρεμα στην εξοχή (αναμείνατε στο ακουστικό σας, το lamda3 έχει στα σκαριά ολόκληρο τεύχος με συνταγές για εμάς τους κοιλιόδουλους που αγαπάμε την ύπαιθρο!). Γιατί υπάρχουν πράγματα που σε κάνουν να λησμονείς (σχεδόν) κάθε βιολογική σου ανάγκη, όπως η υπέροχη διαδρομή που κάναμε στο μεταίχμιο ήλιου και ομίχλης από την Επισκοπή μέχρι τον Ομαλό. Μπρος η παλιά φρουρά, το λευκό Land Rover Defender 110 defender των παιδιών με τη Μελίνα και τον Μάρκο να ανυπομονούν, και πίσω ο… απόγονος με εμάς να έχουμε βρει τον ιδανικό συνδυασμό προς ανάδειξη της κρητικής λύρας στο ηχοσύστημα του αυτοκινήτου και να μη χορταίνουμε το τοπίο. Γκριζοπράσινα φυλλώματα, ζεστό κοκκινόχωμα σε διαρκή μάχη με τον βράχο για την κυριαρχία, οργιώδης άνοιξη στους πρόποδες και χιονούρες ακόμα στα ψηλα; τέτοιο ήταν το τοπίο που απορρόφησε τη σκέψη μας έτσι που, χωρίς να το καταλάβουμε καλά-καλά, κατάπιαμε καμιά πενηνταριά χιλιόμετρα και φτάσαμε μπροστά σε ένα τοπίο μαγικό.
Το οροπέδιο, ως φυσικός σχηματισμός, ενέχει από μόνο του μια γοητευτική παραδοξότητα: ένα κομμάτι ολόισιας γης, καταμεσίς των ορεινών όγκων. Προσθέστε στην εξίσωση έναν υδροβιότοπο δημιουργημένο απο εκατοντάδες ρυάκια, γεννήματα της παγωνιάς των γύρω βουνών, που κυλάνε υποδόρια της χλόης που απλώνεται στολισμένη με μαργαρίτες και κρινάκια ολόγυρα. Τοποθετήστε, με τη δύναμη της φαντασίας σας, την κατασκευασμένη από τη φύση αυτή λίμνη στη μέση του οροπεδίου. Και τώρα υψώστε το βλέμμα. Θα αντικρύσετε ορδές πουλιών που αγαπούν το νερό και κάνουν τον μικρό αυτό υδάτινο σχηματισμό φωλιά. Πιο ψηλά, θα αντικρύσετε χρυσαετούς να επιδεικνύουν το άνοιγμα των γιγάντιων φτερών τους, ακροβατώντας θαρρείς στον αέρα καθώς κοιτούν, με μάτι βλοσυρό, την τροφή τους να κινείται στην επιφάνεια της γης από κάτω τους.
Αν οι χρυσαετοί σας έκαναν τη χάρη να ταξιδέψετε στη ράχη τους, σε μια κρητική εκδοχή του Niels Holgersson (δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην εικόνα!- συγγνώμη), κάπου εκεί κάτω θα βλέπατε και τα δύο defender, με εμάς στο τιμόνι, να καταφθάνουν και να παίρνουν θέση προσεκτικά, μακριά από το νερένιο θαύμα που μόλις περιέγραψα, ώστε να μην πληγώσουν επουδενί το οικοσύστημα της περιοχής. Με γέλια και χαρές στήσαμε το τσαρδί μας για το σαββατοκύριακο. Προσωπικά, κάθε φορά που βλέπω να ξετυλίγεται μπροστά μου μια τέτοια υπαίθρια κατασκήνωση, νιώθω σαν παιδί τα Χριστούγεννα. Έχω μια περίεργη αγάπη για όλα αυτά τα εντελώς πρακτικά και όμορφα πραγματάκια που διευκολύνουν τη διαβίωση στη φύση: πτυσσόμενα τραπεζάκια, εμαγιέ πιάτα και κούπες, μαχαιροπίρουνα βαλμένα τακτικά στη δική τους θήκη, ανοξείδωτα δοχεία που δε σπάνε ακόμα κι αν τα εμπιστευτείς στον πιο άγαρμπο της παρέας, θερμός με ΚΑΦΕ. Καφέ με κεφαλαία γράμματα, καφέ φρεσκοαλεσμένο από τον Χρήστο, καφέ με τα μοναδικά αρώματα του Adventure Blend του Lamda3. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Στον τόπο αυτό που μας οδήγησε το αχτύπητο κρητικό κουαρτέτο των φίλων μας, δεν χρειαζόταν να ζητήσεις τίποτα. Η φύση απλόχερα έδινε κι εμείς, ζαλισμένοι από τη γενναιοδωρία της, ανήμποροι μπροστά στη γητειά της, γεμίζαμε την αγκαλιά μας με δώρα. Κορυφαία στιγμή που μας έκοψε την ανάσα, ένα συγκλονιστικό ηλιοβασίλεμα που παρακολουθήσαμε άναυδοι από τις πλαγιές πάνω από το οροπέδιο. Η υποψία ενός ρόδινου χρώματος που σταδιακά άπλωνε το πινέλο του φωτός πάνω σε κείνη την πλευρά του βουνού οδήγησε τα βήματά μας στην ανηφόρα και τα μάτια μας στο χρυσάφι του ουρανού.
Πώς να το περιγράψω; Συλλογιστείτε ένα παχύ στρωσίδι από σύννεφα, να απλώνεται ολόισιο κάτω από εμάς -μα πάνω από την κοιλάδα- και τον ήλιο ψηλά να ετοιμάζεται να καταδυθεί διασχίζοντάς το. Σκεφτείτε τα ζωηρότερα χρώματα: πορφυρά, μενεξεδένια, κοραλλί και ντύστε με αυτά τα ίχνη της φωτεινής τροχιάς που διαρκώς άλλαζε το τοπίο και τους ίσκιους γύρω μας. Και μέσα σε όλη αυτή την κίνηση, την αλλαγή, κοιτάξτε λίγο και τον Ψηλορείτη να στέκει ατάραχος, επιβλητικός, σοφός, σωστός φρουρός του μαγικού βασιλείου που μας είχε ανοίξει τις πύλες του.
Τι μπορεί να διαδεχτεί μια τέτοια στιγμή που μοιάζει να έχει αγγίξει την τελειότητα; Τυχεροί κάθως ήμασταν ημερολογιακά, μια φωτιά (σε ασφαλές πάντα σημείο). Μια φωτιά με φλόγα για ζεστασιά και λάμψη που φώτιζε πρόσωπα χαμογελαστά μας μάζεψε γύρω της. Δεν τη χρειαστήκαμε ωστόσο για να μαγειρέψουμε τον πεντανόστιμο vegan τραχανά που είχε φτιάξει η Μαρία, ούτε για να βράσουμε τα λαχανικά και τα αυγουλάκια μας. Τη δουλειά αντί για μας την ανέλαβε -και τη διεκπεραίωσε άψογα μέχρι κεραίας- το κουζινάκι των παιδιών, που μας εξσφάλισε ζεστό φαγάκι, αξία ανεκτίμητη, όταν έχει πέσει το σκοτάδι και μαζί και η θερμοκρασία. Με τους στίχους του Ερωτόκριτου και τις μελωδίες των Χαΐνηδων έκλεισε η βραδιά μας, όταν πια η κουβέντα ξεθύμανε – μόνο και μόνο επειδή αισθανθήκαμε… μια κάποια νύστα.
Η Μαρία και ο Χρήστος, η Μελίνα και ο Μάρκος μας καληνύχτισαν και αποσύρθηκαν στον κοιτώνα του land rover τους. Κι εμείς σκαρφαλώσαμε στη σκεπή του δικού μας. Όχι, δεν γίναμε στηλήτες. Απλά εκεί μας περίμενε, ανοιγμένη από πριν, η σκηνή οροφής Thule Tepui, που με έκανε να αναβιώσω παιδικές μνήμες και να προσποιηθώ ότι, για λίγο, κατοικώ σε δεντρόσπιτο. Με βαθιά όνειρα για κάποιους, με ουράνια παρατήρηση και αστροφωτογραφία για άλλους, η νύχτα διάβηκε για να δώσει τη θέση της στην επόμενη μέρα. Κυριακή, κοντή γιορτή κι εμείς τη γιορτάσαμε σε τρεις φάσεις.
Φάση πρώτη: σκαρώνουμε ένα καλό πρωινό και το καταναλώνουμε συνοδεία καφέ. Φάση δεύτερη: πεζοπορία στο οροπέδιο, με πρωταγωνιστές τη Μελίνα να βουτά στις γεμάτες νερό κοιλότητες και τον Μάρκο να μετατρέπεται σε αστραπή, τσαλαβουτώντας στη λίμνη και παίρνοντας στο κυνήγι ένα σμήνος πουλιών. Φάση τρίτη: γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης συνάντησης των δύο οχημάτων μας με μια τρίτη, ακόμα παλαιότερη γενιά του κλασσικού οχήματος εξερεύνησης και περιπέτειας: ένα ακόμα Land Rover Defender series ii του ’60, με χρώματα κρεμ και πράσινα, έρχεται σε συνάντηση της μικρής μας κοινότητας. Άνθρωποι, σκυλιά και αυτοκίνητα σμίγουν και όλοι περιεργαζόμαστε τις τρεις γενιές Defender που καμαρώνουν κάτω από τον πρωινό ήλιο. Προσωπικά με κέρδισε αυτό που -μοιραία- κουβαλούσε τις περισσότερες ιστορίες. Το μόνο πλεονέκτημά του ήταν αυτή, η βιωμένη στο αμάξωμά του, ιστορία των διαδρομών σε έναν κόσμο που πια ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Κάθε νεότερη εκδοχή του ιστορικού Land Rover Defender κερδίζει, αναμφίβολα, τα προγενέστερα μοντέλα σε άνεση, εργονομία και λειτουργικότητα. Τι να γίνει, όμως; Κάποιοι παραμένουν πάντα αιχμάλωτοι του αυθεντικού χαρακτήρα και της γοητείας του vintage (μια φίλη μου, όχι εγώ).
H ιστορία του Land Rover ξεκινάει πίσω στο 1948, όταν μετά το Παγκόσμιο Πόλεμο η Βρετανία είχε ανάγκη από ένα όχημα που θα βοηθούσε στην ανοικοδόμηση της χώρας. Το αλουμίνιο που ήτανε σε επαρκεια εκείνη την περίοδο γίνεται το βασικό μέταλλο για να πάρει “σάρκα και οστά” το όχημα που αργότερα θα δημιουργούσε τεράστια επιτυχία. Το αρχικό όραμα για ένα “όχημα παντός σκοπού” κάνει ένα ταξίδι στον χρόνο και μέχρι το 1990 γίνεται το σύμβολο και το “όχημα παντός εδάφους” δημιουργώντας αργότερα ένα όνομα-θρύλο.
Το όχημα που δημιουργήθηκε για αγροτική κυρίως χρήση – δεδομένης της ζήτησης για την ανασυγκρότηση της διατροφικής αλυσίδας της Ευρώπης μετά τον πόλεμο – αποκτάει τεράστια φήμη για τις εκτός δρόμου ικανότητες του, την ανθεκτικότητα και την αξιοπιστία του αφήνοντας σπουδαίο αποτύπωμα τις επόμενες δεκαετίες. Στην ουσία το ίδιο όχημα, η ίδια βάση, προσαρμοσμένο κάθε φορά σε νέες τεχνολογίες συνεχίζει να παράγεται από το 1948 έως το 2016. Το 1960 εξελίσσεται για πρώτη φορά με το μοντέλο Series II αποκτάει πλαϊνούς καθρέπτες και εξελίσεται στους κινητήρες και το 1971 γίνεται Series III, τα στρογγυλά φανάρια απομακρύνονται από τη γρίλια στο κέντρο και τοποθετούνται πια πάνω στους θόλους των τροχών και η μόνιμη τετρακίνηση με μπλοκε διαφορικό έρχεται για να μείνει. Το 1983 η εταιρεία εξευγενίζει το άλλωτε ωμό off-roader της για να αποκτήσει περισσότερο άνετο και βολικό χαρακτήρα στην άσφαλτο και στο ταξίδι. Η τελευταία εξέλιξη της γενιάς αυτής με τη διαδοχρονική πορεία, ήρθε το 1990, και ήταν η πρώτη που ονομάστηκε Defender, μια ονομασία που δόθηκε για να αποδωθεί φόρος τιμής στους Βρετανούς στρατιώτες που αμύνθηκαν από τη γερμανική εισβολή στη μάχη της Αγγλίας κατά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Το 2016 ήταν η τελευταία χρονιά του ιστορικού Land Rover Defender για να έρθει το 2019 και να σχεδιαστεί από την αρχή, σε λευκό χαρτί. Το όνομα Defender ήταν απλά πολύ μεγάλο για να χαθεί στα βάθη της αυτοκινητικής λησμονιάς. Οι βάσεις ίδιες, ο τετραγωνισμένος, ωμός σχεδιαστικά, χαρακτήρας του και οι απόλυτες επιδόσεις και δυνατότητες εκτός δρόμου παρέμειναν οι βασικές αρχές για τη συνέχεια ενός θρύλου σε μία εποχή τεχνολικής εξέλιξης αγκαλιάζοντας όλα τα επιτεύγματα της για να το πετύχει. Με το στιβαρότερο πλαίσιο που έχει κατασκευάσει ποτέ, το Defender του 2020 παραμένει πιστό στη βασική του αρχή: του «οχήματος παντός σκοπού», όπως αρχικά το είχαν θέσει οι αδερφοί Wilks, αλλά και παντός εδάφους. Και βάσει αυτού, υιοθετεί κάθε προηγμένη τεχνολογία.
Το Defender του 2020 όχι μόνο διατηρεί την κλασική του ουσία, αλλά αξιοποιεί καθετί της εποχής του μεγιστοποιώντας στο μέγιστο τις εκτός έδρας δυνατότητες του συνδυάζοντας το πλέον και με άνεση χάρη στην αερανάρτηση και την ευκολία ελέγχου του οχήματος με ένα άγγιγμα στην οθόνη του. Το Defender λοιπόν συνεχίζει εντυπωσιακά την μεγάλη του ιστορία και τον 21ο αιώνα δίνοντας μας την ευκαιρία να ονειρευόμαστε μέρη που μπορούμε να βρεθούμε χωρίς να φοβόμαστε τον τρόπο που θα φτάσουμε εκεί. Και κάθε ταξίδι μαζί του γίνεται απολαυστικό.
Η κατάβαση από τον Ομαλό έγινε σε… κομβόι χρονολογιών: 1969, 1990 και 2021 κύλησαν πάνω σε τετρακίνητες ρόδες, κουβαλώντας, και τα τρία, την ίδια, απαράλλαχτη μέσα στα χρόνια, λαχτάρα των ανθρώπων για τη φύση, για τους ανοιχτούς ορίζοντες, για όσα βρίσκονται εκτός των χαραγμένων δρόμων και των προκαθορισμένων μονοπατιών. Κουβαλώντας, τέλος, μια ευχή: να γίνεται πάντα η ύπαιθρος γιορτή, να γεμίζουν τα μάτια μας από χρώματα, να στολίζονται οι ουρανοί μας από αστέρια, να ξεχειλίζει η μνήμη μας από στιγμές γνήσιας συγκίνησης που μόνο η Φύση μπορεί να προσφέρει.
Ένα πρότζεκτ με την υποστήριξη της Spanos Luxury Cars (Land Rover)
*IT IS FORBIDDEN TO REPUBLISH, USE PHOTOGRAPHIC MATERIAL AND ANYTHING ELSE WITHOUT THE CONSENT OF THE AUTHOR.
Κείμενο © λ3 by Maria Kantani
Φωτογραφία © λ3 by Christos Tzoutis & Giannis Paraskevas
#lovenlivelife
You may also like
Λίμνη Κερκίνη
Μια εξόρμηση με το νέο Land Rover Defender της Spanos Luxury Cars
Διασχίζοντας το Φαράγγι της Σαμαριάς με τη Μελίνα και τον Μάρκο
Για τους λάτρεις της φύσης και της πεζοπορίας, είναι έν
Καστράκι, Μετέωρα
Ένα χωριό που μοιάζει να κοιμάται ειρηνικά στην αγκαλι