Νικόδημος Νικολακέας, Δρομέας μεγάλων αποστάσεων

• Ας επιμείνουμε για λίγο στο κομμάτι της αποθεραπείας. Εσύ ο ίδιος, με τη διττή ιδιότητα του φυσικοθεραπευτή και του αθλητή, ποια θεωρείς ότι είναι τα συστατικά της ιδανικής αποθεραπείας;

Καταρχάς, αξίζει να τονιστεί ότι η αποθεραπεία αποτελεί ουσιαστικό μέρος της προπόνησης, και όχι «προαιρετικό συνοδευτικό». Πολλοί δρομείς το ξεχνάμε και φτάνουμε και να την αγνοούμε ακόμα, καθώς τρέχουμε (κυριολεκτικά) να προλάβουμε τους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας.

Από τη δική μου εμπειρία και χωρίς να έχω εξειδικευμένες γνώσεις διατροφολογίας, τα συστατικά της ιδανικής αποθεραπείας είναι: (α) ή άμεση κατανάλωση εύπεπτης πρωτεΐνης και υδατάνθρακα μέσα στα πρώτα 15-20΄ μετά την προπόνηση (β) η λήψη ηλεκτρολυτών και (γ)  ένα ολοκληρωμένο και σωστό πρόγραμμα διατάσεων και κρυοθεραπείας (ακόμη και μερικές ώρες μετά). Όλα τα παραπάνω συμβάλλουν συνδυαστικά στη μείωση των κακώσεων και βοηθούν στη γρηγορότερη αποκατάσταση του μυοσκελετικού μας συστήματος.

Παρόλα αυτά, καθένας από μας θεωρώ πώς πρέπει να ζητά τη βοήθεια ειδικού προκειμένου να καθορίσει και να υιοθετήσει με τον κατάλληλο τρόπο καθετί από τα παραπάνω – και όχι μόνο. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι το πόσο σημαντικό είναι να μην αρκείται ποτέ κανείς σε «συμβουλές» από το διαδίκτυο, γιατί αυτό μπορεί να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα.

• Εξετάζοντας την περίπτωση ενός μη αθλητή που θέλει να εντάξει το τρέξιμο στην καθημερινότητά του ως μορφή προσωπικής άσκησης, τι θα συμβούλευες κάποιον/α που τώρα ξεκινά να τρέχει;

Θα τον συμβούλευα να ξεκινήσει ελεύθερα με οδηγό την αίσθησή του, τρέχοντας όσο τον αφήνει το σώμα του και εναλλάσσοντας περπάτημα και ελαφρού jogging. Στη συνέχεια, θα τον παρότρυνα να απευθυνθεί σε κάποιον πιστοποιημένο προπονητή, ο οποίος θα είναι ικανός να τον καθοδηγήσει με ασφάλεια και να τον προετοιμάσει για οποιονδήποτε στόχο έχει σκοπό να πετύχει.

• Είναι το τρέξιμο ˗μεγάλων ή μικρών αποστάσεων˗ άθλημα ψυχολογίας; Πέρα από τη σωματική εγρήγορση, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει και η ψυχική δύναμη πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από έναν αγώνα;

Όσο περνάνε τα χρόνια, διαπιστώνω ότι η ψυχολογία του αθλητή αποστάσεων παίζει τεράστιο ρόλο στην έκβαση του αποτελέσματος. Όσο καλή προπόνηση και να έχει γίνει, εάν ο αθλητής βρίσκεται σε ψυχολογικό τέλμα θεωρώ πως, με μαθηματική ακρίβεια, δεν θα πετύχει τον στόχο που έχει θέσει και σαφώς δεν θα ευχαριστηθεί τον αγώνα του. Το ίδιο ισχύει φυσικά και σε ό,τι αφορά τις προπονήσεις και οποιαδήποτε άλλη διαδικασία περιλαμβάνεται στην προετοιμασία του αθλητή.

• Ποιοι ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την απόδοση ενός αθλητή;

Οι ίδιοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την καθημερινή ζωή όλων μας, είναι αυτοί που πρώτοι θα κατακεραυνώσουν εμάς τους αθλητές, ρίχνοντας κατακόρυφα την απόδοσή μας. Από όλα όσα μπορεί να παίξουν ρόλο όμως, ένα μπορεί να καταστεί το πλέον απροσπέλαστο εμπόδιο: το ίδιο μας το σώμα. Έννοιες όπως τραυματισμός, πόνος και ενόχληση, όσο οικείες κι αν είναι σε εμάς τους δρομείς, κατέχουν σταθερά τις επικρατέστερες θέσεις των υπαιτίων για την πτώση της απόδοσής μας.

• Ζεις και δραστηριοποιείσαι στην πόλη της Πάτρας. Γιατί επιλέγεις να παραμένεις εδώ; Έχεις εξετάσει ποτέ το ενδεχόμενο της αλλαγής σκηνικού;

Παρόλο που γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Στούπα της Μεσσηνιακής Μάνης, η Πάτρα είναι πλέον η δεύτερη πατρίδα μου. Ζω και δραστηριοποιούμαι εδώ, έντεκα χρόνια τώρα και δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιο σενάριο στο οποίο την αποχωρίζομαι. Ταυτόχρονα, οι επισκέψεις στον τόπο και την οικογένειά μου είναι περισσότερο από συχνές, οπότε για την ώρα έχω βρει τη χρυσή τομή και δε σκέφτομαι το ενδεχόμενο της αλλαγής σκηνικού. 

• Μια και αναφερθήκαμε σε αλλαγές σκηνικού: αποτελεί η εναλλαγή του τοπίου, το φυσικό περιβάλλον μιας διαδρομής κίνητρο για έναν δρομέα; Αναφέρθηκες πριν σε έναν αγώνα που διοργανώθηκε, πριν χρόνια, στο χωριό σου. Θα μπορούσαν τα ελληνικά χωριά να μπουν ξανά στον χάρτη μέσω του αθλητισμού;

  Ναι! Τόσο η συχνή εναλλαγή του τοπίου, όσο και το φυσικό περιβάλλον, δίνουν κίνητρο σε έναν δρομέα και σπάνε τη μονοτονία της συνεχόμενης προπόνησης, η οποία πολλές φορές θα συμβεί να είναι ανιαρή μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Έτσι, οι δρομείς πολλές φορές αφήνουν την πόλη καταφεύγοντας σε αγώνες δρόμου ή βουνού, οι οποίοι λαβαίνουν μέρος σε πληθώρα χωριών σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδος με αξιοσημείωτο αριθμό συμμετοχών, κατατάσσοντας τα επάξια σε αξιοπρόσεκτα σημεία του χάρτη (και) μέσω του αθλητισμού.

• Μπορείς να μας μιλήσεις για το τοπίο των χωριών της Μάνης;

Τα τοπία των χωριών της Μάνης, χωρίς καμία υπερβολή, κόβουν την ανάσα. Από τη μια πλευρά απλώνονται οι πρόποδες του επιβλητικού Ταϋγέτου, ενώ από την άλλη κυριαρχεί το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου θάλασσας. Το άγριο τοπίο που δικαίως έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη Μάνη, στέκει φρουρός πλαισιώνοντας μια αρχιτεκτονική που ξέρει να αξιοποιεί περίτεχνα την πέτρα- αυτή η πέτρα λοιπόν, σε συνδυασμό με το πράσινο, είναι ένα στοιχείο που θα συναντήσεις στην πλειοψηφία των χωριών της Μάνης.

• Μίλησέ μας για την αγαπημένη σου διαδρομή, αυτή που νιώθεις ότι δεν θα βαρεθείς ποτέ. 

Η αγαπημένη μου διαδρομή είναι αυτή που διασχίζει το δάσος της Στροφιλιάς. Πρόκειται για ένα παραθαλάσσιο δάσος στον Δήμο Δυτικής Αχαΐας, το οποίο έχει μήκος περίπου 14 χλμ. και πλάτος 1,2 χλμ. Το τερέν είναι ιδανικό για δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ενώ η όλη διαδρομή απλώνεται κάτω από δέντρα, τα οποία την προστατεύουν από τον ήλιο. Ο μοναδικός αυτός συνδυασμός και η όλη ομορφιά του τοπίου μας ωθούν να επισκεπτόμαστε το δάσος κάθε Κυριακή (για τα long runs και όχι μόνο), συνδυάζοντας μάλιστα την προπόνηση με ένα αναζωογονητικό μπάνιο στη θάλασσα. 

• Ποια είναι η διαδρομή που δεν είχες μέχρι σήμερα την ευκαιρία να τρέξεις, αλλά θα ήθελες πολύ να προσθέσεις στο ενεργητικό σου;

Η διαδρομή που θα ήθελα μια μέρα να τρέξω, αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να πραγματοποιήσω, είναι στην πραγματικότητα ένα σύνολο αγώνων. Θα ήθελα να καταφέρω κάποια στιγμή να ολοκληρώσω τη σειρά των έξι «Major Marathons» που γίνονται στο Σικάγο, το Βερολίνο, τη Βοστώνη, το Λονδίνο, το Τόκιο και τη Νέα Υόρκη.

Φυσικά, στην κορυφή των κορυφών για μένα παραμένει πάντα η διαδρομή του Κλασσικού Μαραθωνίου της Αθήνας. Δεν την ανέφερα γιατί την έχω τρέξει και σκοπεύω στο μέλλον να το επαναλάβω!