Faces

Μιχαήλ Παππάς: Ένας Δον Κιχώτης της Φωτογραφίας

Οι φωτογραφίες του δεν είναι απλά ατμοσφαιρικές. Είναι καθηλωτικές.
Μαζί τους, θέλεις τον χρόνο σου: να τις παρατηρήσεις, να σχετιστείς με το θέμα τους. Ο Μιχαήλ Παππάς έχει ένα μοναδικό ταλέντο, κι αυτό είναι πως κατορθώνει να δημιουργεί εικόνες που είναι «ανοιχτές και ταυτόχρονα κλειστές».

Οι συνθέσεις που παρουσιάζει μέσα από τον φακό του μας απευθύνουν πρόσκληση. Μας απλώνουν το χέρι και μοιάζουν παράδοξα οικείες· σαν τον απόηχο ενός ονείρου που δυσκολεύεσαι να θυμηθείς το επόμενο πρωί, ή σαν κάποιον φίλο παιδικό, που συναντάς τυχαία χρόνια μετά. Ταυτόχρονα όμως, μέσα στην οικειότητά τους, οι ίδιες εικόνες παραμένουν μυστηριώδεις και μυστηριακές. Το αντικείμενό τους φτάνουμε να το ακραγγίξουμε, μα ποτέ δεν το κρατάμε στα χέρια μας για να το περιεργαστούμε ελεύθερα. Την ιστορία που λένε τη συλλαμβάνουμε σαν ψίθυρο, ή την κρυφακούμε σαν φοβερό μυστικό· από εκείνα που παραδίδονται μόνο από γενιά σε γενιά. Ο Μιχαήλ φτιάχνει, εικόνα την εικόνα, λήψη τη λήψη, μια τεράστια προσωπογραφία. Την προσωπογραφία της Παράδοσης. Εκείνη είναι που μας κοιτά μέσα από τα κάδρα του- με δυσανάγνωστο μειδίαμα, πρόσωπο αργασμένο απ’ τον χρόνο και μάτια πάντα νεανικά κι ονειροπόλα.

»Πώς ξεκίνησαν όλα; Ποια υπήρξε η δική σου διαδρομή, μέχρι να βρεθείς να συλλέγεις και να συνθέτεις εικόνες πίσω από τον φακό;

Από μικρός ήθελα να μάθω τα μυστικά της φωτογραφίας, αλλά ποτέ δεν έκανα το βήμα να το κυνηγήσω, μέχρι που έχασα ξαφνικά τον πατέρα μου από καρδιακή προσβολή. Αυτό το γεγονός με έκανε να επανεξετάσω τις προτεραιότητες στη ζωή μου και να ακολουθήσω τις πραγματικές μου αγάπες. Έτσι, ένα πρωί αποφάσισα να αφήσω ό,τι έκανα μέχρι τότε και να σπουδάσω φωτογραφία. Παρά το γεγονός ότι η περίοδος των εγγραφών είχε λήξει, στάθηκα τυχερός και με δέχθηκαν.

Ʃτη σχολή ανακάλυψα την πραγματική έννοια της φωτογραφίας. Κατάλαβα τη δύναμη και τις δυνατότητές της, και αυτό με έκανε να την αγαπήσω βαθιά. Πριν από αυτό, νόμιζα ότι ήξερα τι είναι η φωτογραφία, αλλά η σχολή και οι δάσκαλοί μου με βοήθησαν να δω τα πράγματα από μια εντελώς νέα προοπτική. Πάντα θα τους είμαι ευγνώμων για αυτό.

Για να φτάσω στο σημείο να βρίσκομαι πίσω από τον φακό, αφιέρωσα πολύ χρόνο στη μελέτη. Διάβασα εκτενώς λογοτεχνία, είδα πολλές ταινίες, μελέτησα την Ιστορία της Τέχνης και την Ιστορία της Φωτογραφίας. Ενώ ο ζωγράφος μπορεί να δουλεύει έναν πίνακα για καιρό, ο φωτογράφος πρέπει να είναι έτοιμος από πριν. Η διαδικασία ανάπτυξης μιας ξεχωριστής προσωπικότητας ως φωτογράφος είναι εξίσου δύσκολη με την ανάπτυξη της ως άνθρωπος. Η ίδια διαδικασία που με έκανε καλύτερο φωτογράφο, με έκανε και καλύτερο άνθρωπο.

»Αποτιμώντας συνολικά την πορεία σου μέχρι εδώ, θέλω να διαλέξεις τρεις στιγμές που υπήρξαν για σένα κομβικές και να τις «παγώσεις» σε τρεις φωτογραφίες. Πού βρίσκεσαι σε κάθε μια από αυτές τις στιγμές; Τι συμβαίνει, τι βλέπεις και τι νιώθεις;

Η πιο κομβική στιγμή, αυτή που άλλαξε όλες τις ισορροπίες μέσα μου, ήταν όταν έλαβα το τηλεφώνημα για τον πατέρα μου. Ήμουν στο λιμάνι του Πειραιά, με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, και η είδηση με συγκλόνισε. Είναι μια εμπειρία που με έκανε να επανεξετάσω τις προτεραιότητες στη ζωή μου και να εστιάσω σε όσα πραγματικά αγαπώ. Ʃυνειδητοποίησα ότι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία δεν είναι το ίδιο το γεγονός, αλλά η αντίδρασή μας σε αυτό.

Η δεύτερη σημαντική στιγμή συνέβη στη σκοτεινή αίθουσα της σχολής, στο μάθημα της Ιστορίας Τέχνης. Η καθηγήτρια μάς έδειχνε έργα του Νίκου Οικονομόπουλου, και οι εικόνες που περνούσαν από τη γιγαντοοθόνη έκαναν την καρδιά μου να φωνάζει. Τότε κατάλαβα την απίστευτη δύναμη μιας εικόνας. Αυτό το συναίσθημα που ένιωσα ήθελα να το αποτυπώσω στις δικές μου φωτογραφίες. Από εκείνη τη στιγμή, στόχος μου έγινε να δημιουργώ εικόνες με την ίδια δύναμη και επιρροή, να δείξω στον κόσμο τι μπορεί να πετύχει η φωτογραφία.

Η τρίτη δυνατή στιγμή συνέβη σε ένα από τα πρώτα έθιμα που φωτογράφισα. Ήταν η στιγμή που έκανα μια φωτογραφία όπως την είχα ονειρευτεί· σαν αυτές των δασκάλων μου στη σχολή. Το συναίσθημα που ένιωσα ήταν τόσο δυνατό, που από τότε αναζητώ την ίδια χαρά και ικανοποίηση σε κάθε μου φωτογραφία. Αυτή η εικόνα, και άλλες που ακολούθησαν, οδήγησαν σε προσκλήσεις στην τηλεόραση και δημοσιεύσεις σε περιοδικά, πριν ακόμα τελειώσω τη σχολή. Αυτές οι εμπειρίες μου έδωσαν αυτοπεποίθηση, με έκαναν να πιστέψω στον τρόπο δουλειάς μου και μου προσέφεραν τη χαρά να διαπιστώσω πως το κοινό ανταποκρίνεται στη φωτογραφική μου φιλοσοφία, ότι βιώνει μέσα από τις εικόνες μου συναισθήματα όμοια με εκείνα που ένιωσα κι εγώ βλέποντας τις δουλειές των δασκάλων μου.

»Ποια υπήρξε η μεγαλύτερη εσωτερική δυσκολία που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις και ποιο το μεγαλύτερο εξωτερικό εμπόδιο;

Η αγάπη μου για τη φωτογραφία ήταν τόσο μεγάλη που τίποτα δεν μπορούσε να μου σταθεί εμπόδιο. Ωστόσο, μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες στην αρχή ήταν το μηδενικό μπάτζετ. Ʃυχνά είχα μόνο τα απαραίτητα χρήματα για να φτάσω στο μέρος όπου λάμβανε χώρα το έθιμο που ήθελα να φωτογραφίσω. Δεν ήξερα πού θα κοιμηθώ, ούτε γνώριζα κάποιον που θα μπορούσε να με φιλοξενήσει. Έχω κάνει μπάνιο σε ποτάμι για να πλυθώ και έχω κοιμηθεί στο αυτοκίνητό μου για επτά βράδια. Αυτές οι δυσκολίες όμως δεν ήταν εμπόδια ούτε θυσίες για μένα. Είχα οραματιστεί το αποτέλεσμα και πίστευα τόσο πολύ σε αυτό που τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει.

Είχα διαβάσει τις ιστορίες μεγάλων φωτογράφων του παρελθόντος που πέρασαν από παρόμοιες καταστάσεις, και αυτό μου έδινε δύναμη. Όπως ο Δον Κιχώτης πίστευε ότι είναι ιππότης και έζησε τη ζωή του ως τέτοιος παρά τα εμπόδια, έτσι κι εγώ πίστεψα ότι είμαι φωτογράφος. Η πίστη αυτή ήταν η κινητήρια δύναμή μου και με βοήθησε να ξεπεράσω κάθε δυσκολία, εσωτερική και εξωτερική.

»Πώς θα περιέγραφες εσύ ο ίδιος τη θεματική της φωτογραφίας σου; Πώς οδηγήθηκες στη συγκεκριμένη επιλογή και τι είναι αυτό που «είδες» και σε συγκίνησε στον κόσμο της πολιτιστικής κληρονομιάς, της ελληνικής παράδοσης;

Το μόνο νέο στην Τέχνη είναι ο καλλιτέχνης και το μόνο πρωτότυπο σε κάθε δημιουργό είναι οι εμμονές του. Είμαι ένας συλλέκτης, συλλέγω τις εμμονές μου. Για να σας ενδιαφέρει ο προσωπικός κόσμος που σας προτείνω, πρέπει να καθρεφτίζονται σε αυτόν η ένταση και η φόρτιση που μόνον οι εμμονές μπορούν να δώσουν.

Έχοντας αυτό στο μυαλό μου, επέλεξα να ασχοληθώ με την ελληνική λαϊκή παράδοση, αξιοποιώντας τα βιώματά μου ώστε να μπορέσω να εκφράσω τις εμμονές μου πιο εύκολα.

Προέρχομαι από μία βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια, με γονείς και παππούδες που μιλούσαν για θαύματα που είχαν συμβεί στους ίδιους. Τα πρώτα μου βιβλία ήταν οι βίοι Αγίων και ήμουν παπαδοπαίδι στην εκκλησία του χωριού. Πηγαίναμε σε όλες τις γιορτές και τα πανηγύρια της περιοχής, ακολουθώντας το εθιμοτυπικό με ευλάβεια.

Όταν άρχισα να φωτογραφίζω αυτόν τον κόσμο, έβλεπα εικόνες που είχα ζήσει από μικρός. Κάθε κατάσταση με συγκινούσε γιατί ήταν βγαλμένη από τα βιώματά μου. Προτείνω σε όποιον ασχολείται με τη φωτογραφία να κοιτάξει βαθιά μέσα του, να εξετάσει τα βιώματά του και την καταγωγή του και να ασχοληθεί με αυτό που τον εκφράζει. Να ρωτήσει τον εαυτό του αν είναι διατεθειμένος να αφιερώσει πολλά χρόνια της ζωής του σε αυτή τη θεματολογία, καθώς θα γίνει κομμάτι της ζωής του.

Ʃτην ουσία, φωτογραφίζεις τη ζωή σου. Πρέπει να παντρευτείς τη θεματολογία σου. Για να δημιουργήσεις μεγάλο έργο, πρέπει να θυσιάσεις ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό.

»Οι εικόνες σου αποτελούν άλλες φορές καταγραφή συλλογικών πρακτικών που κληρονομούνται στα πλαίσια της εντοπιότητας και της κοινότητας στον φυσικό χώρο, την ώρα που συμβαίνουν, και άλλες φορές απομονώνουν το θέμα και προκύπτουν ως αποτέλεσμα δικής σου σκηνογραφικής προεργασίας. Τι είναι εκείνο που αναζητάς στη μια περίπτωση και τι στην άλλη; Προτιμάς κάποιον από τους δύο τρόπους δουλειάς περισσότερο;

Αυτό που κάνω σε αυτό το στάδιο είναι να χαλιναγωγήσω και να οργανώσω όλη αυτή τη συγκίνηση που μου προκαλεί η θεματολογία μου σε αυστηρούς τεχνικούς και θεωρητικούς φωτογραφικούς όρους. Πρέπει να βάλω καλλιτεχνικά όρια στον εαυτό μου για να αξιοποιήσω τις γνώσεις μου. Η Φωτογραφία είναι μία μέθοδος δουλειάς με συγκεκριμένα βήματα. Με το που σηκώνω τη φωτογραφική μηχανή, το πρώτο πράγμα που με κερδίζει είναι το συναίσθημα. Μετά το δεύτερο ή τρίτο κλικ, αρχίζω να οργανώνω τις οπτικές πληροφορίες μέσα στις τέσσερις πλευρές του κάδρου μου.

Ʃτην καταγραφή συλλογικών πρακτικών, αναζητώ την αυθεντικότητα και την αμεσότητα της στιγμής. Θέλω να αποτυπώσω τη ζωντάνια και τη δύναμη της παράδοσης όπως αυτή βιώνεται στο φυσικό της περιβάλλον. Αυτές οι στιγμές είναι γεμάτες ενέργεια και η αληθινή τους φύση είναι αυτό που με ελκύει και με συγκινεί. Από την άλλη, όταν απομονώνω το θέμα και χρησιμοποιώ σκηνογραφική προεργασία, αναζητώ την εσωτερική ουσία και την προσωπική μου οπτική γωνία. Ʃε αυτές τις εικόνες, έχω την ευκαιρία να ελέγξω και να διαμορφώσω την πραγματικότητα, να δημιουργήσω έναν νέο κόσμο που χωρίς τη δική μου παρέμβαση δεν θα υπήρχε. Είναι ένας τρόπος να εκφράσω πιο άμεσα τις εμμονές και τα συναισθήματά μου, δίνοντας μορφή στις εσωτερικές μου εικόνες.

Προτιμώ και τους δύο τρόπους δουλειάς εξίσου, καθώς ο καθένας μου προσφέρει διαφορετικές δυνατότητες και προκλήσεις. Ʃτην ουσία, παίρνω στοιχεία της ορατής πραγματικότητας και προσπαθώ να φτιάξω μια νέα πραγματικότητα, έναν νέο κόσμο, φωτογραφημένο πλέον, που χωρίς εμένα δεν θα τον ξέρατε. Αυτός είναι ο τρόπος δουλειάς μου, αυτό κάνω ό,τι και να φωτογραφίσω.

»Το κάδρο, το background, ή το κεντρικό στοιχείο; Τι είναι αυτό που δουλεύεις περισσότερο και έχει για σένα μεγαλύτερη σημασία;

Για μένα, μεγαλύτερη σημασία έχει η σύνθεση. Όλα τα στοιχεία που αναφέρατε πρέπει να γίνουν ένα ενιαίο σύνολο και όχι μία απλή συγκόλληση στοιχείων. Η φωτογραφία αποτελείται από το Περιεχόμενο και τη Φόρμα. Το πάντρεμα αυτών των δύο βρίσκεται στη βάση της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Ʃτην περίπτωσή μου, Περιεχόμενο είναι οι γυναίκες με τις φορεσιές και το περιβάλλον γύρω τους είναι η Φόρμα. Κάθε στοιχείο που βρίσκεται μέσα στο κάδρο μου πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης και να υποστηρίζει όχι μόνο το κυρίαρχο στοιχείο αλλά και να υπηρετεί την ομοιογένεια της Ʃύνθεσης.

Επιπλέον, η φωτογραφία είναι ένα δισδιάστατο αντικείμενο, οπότε ό,τι αντιλαμβανόμαστε πως είναι στο βάθος της φωτογραφίας, στην ουσία βρίσκεται δίπλα στο κεφάλι της γυναίκας ή δίπλα στο χέρι της. Πρέπει να υπολογίσω τους νόμους Gestalt, το Καθαρό Φόντο, το μέγεθος των αντικειμένων μέσα στις τέσσερις πλευρές του κάδρου, καθώς και τις ίδιες τις πλευρές του κάδρου που επηρεάζουν τη γεωμετρία. Η χρήση του χρώματος είναι μία αυστηρά συνειδητή επιλογή, που ταυτόχρονα δημιουργεί προκλήσεις γιατί η έγχρωμη φωτογραφία το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, ενώ εγώ προσπαθώ να δημιουργήσω έναν άλλο κόσμο, μια νέα πραγματικότητα.

Ʃυνεπώς, η Ʃύνθεση είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για μένα. Όλα πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά για να δημιουργήσουν μια ισχυρή, συνεκτική εικόνα που να αφηγείται την ιστορία και να προκαλεί συναισθήματα στον θεατή.

»Τι προσφέρει σε εσένα η τέχνη που υπηρετείς μέσα από τον φακό; Τι είναι εκείνο που θα ήθελες να μπορεί να «πάρει» ο θεατής κοιτάζοντας τις λήψεις σου;

Ʃε μένα προσφέρει την χαρά της Δημιουργίας, τη γέννα από το μηδέν. Αν και η αφετηρία μου είναι τα στοιχεία της ορατής πραγματικότητας, στο τέλος δημιουργείται ένας νέος κόσμος, φωτογραφημένος πλέον, που χωρίς εμένα και την παρέμβαση της φωτογραφικής μηχανής δεν θα έβγαινε ποτέ στο φως.

Για τον θεατή αλλά και για εμένα, η φωτογραφία είναι «φάρμακο» που μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τον χειρότερο φόβο μας, την υποψία ότι η ζωή είναι χάος και ότι, κατά συνέπεια, τα βάσανα μας δεν έχουν νόημα. Μία φωτογραφία μας γλιτώνει από την πολυπλοκότητα του κόσμου και μας προστατεύει από την τυχαιότητά του, βάζει σε τάξη την αταξία της ανθρώπινης αντίληψης και το «χάος της ανθρώπινης εμπειρίας» όπως το αντιλαμβανόμαστε.

Γνωρίζοντας αυτή την ιδιότητα της φωτογραφίας, δεν θα σταματήσω να φωτογραφίζω γιατί πιστεύω ότι πράγματι προσφέρω κάτι καλό σε κάποιους εκεί έξω. Θέλω ο θεατής να νιώσει την ίδια συγκίνηση και την αίσθηση της τάξης και της κατανόησης που νιώθω κι εγώ μέσα από τις εικόνες μου. Θέλω να τον βοηθήσω να δει τον κόσμο με μια νέα ματιά, να βρει νόημα και να νιώσει τη σύνδεση με κάτι μεγαλύτερο από την καθημερινότητά του.

»Γιατί μας αφορούν οι ιστορίες που λένε οι εικόνες από τα πανηγύρια, οι συνθέσεις γύρω από μια φορεσιά; Οι εικόνες σου, στενά συνδεδεμένες με τον τόπο τους, έχουν ταξιδέψει και έχουν συγκινήσει ανθρώπους στο εξωτερικό. Γιατί μας αφορά η ελληνική παράδοση σήμερα;

Πιστεύω πως η παράδοση πρέπει να μας απασχολεί και να την γνωρίζουμε γιατί η καινοτομία βγαίνει αναγκαστικά από την παράδοση. Η άγνοιά της αποκλείει οποιαδήποτε καινοτομία. Με αφορμή αυτό, το έργο Μίτος λειτουργεί και σαν Δούρειος Ίππος, όπου η παράδοση θα φτάσει σε κοινωνικές και ηλικιακές ομάδες που διαφορετικά δεν θα έφτανε.

Οι ιστορίες από τα πανηγύρια και οι συνθέσεις γύρω από μια φορεσιά δεν είναι απλώς φωτογραφικές απεικονίσεις, αλλά είναι αναπαραστάσεις της συλλογικής μας μνήμης και ταυτότητας. Αυτές οι εικόνες μεταφέρουν τις αξίες, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που έχουν διαμορφώσει τις κοινότητες μέσα στον χρόνο. Η ελληνική παράδοση, με τον πλούτο και την πολυμορφία της, αποτελεί πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας.

Ʃήμερα, σε έναν κόσμο που κινείται γρήγορα και αλλάζει διαρκώς, η παράδοση μάς προσφέρει σταθερότητα και ρίζες. Η αναγνώριση και η κατανόηση της παράδοσής μας, μας βοηθά να προχωρήσουμε μπροστά με μεγαλύτερη σιγουριά και δημιουργικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, η παράδοση δεν είναι κάτι στατικό ή παρωχημένο, αλλά μια ζωντανή δύναμη που μας εμπνέει και μας καθοδηγεί.

Οι εικόνες μου έχουν ταξιδέψει και έχουν συγκινήσει ανθρώπους στο εξωτερικό γιατί η ελληνική παράδοση περιέχει καθολικές αξίες και αισθητικές που μιλούν σε όλους. Τελικά, σύγχρονο είναι αυτό που μας εμπνέει, και η ελληνική παράδοση έχει τον πλούτο και τη δύναμη να συνεχίσει να εμπνέει και να συγκινεί.

»Ποιες είναι οι δικές σου επιρροές; Πού επιστρέφεις ξανά και ξανά για να αντλήσεις έμπνευση; Ποιοι είναι οι φωτογράφοι που «ζηλεύεις» και με ποιον θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς;

Οι επιρροές μου είναι ο φωτογράφος Νίκος Οικονομόπουλος με την Οπτική του Ποίηση, η Vivian Maier και η Diane Arbus για τη δουλειά τους αλλά και για τη ζωή τους. Επίσης, οι ταινίες του Θεώδορου Αγγελόπουλου, η φιλοσοφία του Καζαντζάκη, ο τρόπος γραφής του Λουντέμη, η τριλογία του Μυριβήλη, ο Van Gogh και ο Picasso γιατί αξιοποίησαν τις δυνατότητες του μέσου που χρησιμοποίησαν με μοναδικό τρόπο· και η Τζοκόντα του Leonardo Da Vinci που είναι ο οδηγός για το τι πρέπει να πετυχαίνει μία εικόνα και η Τέχνη γενικά.

Ήμουν τυχερός που «ζήλεψα» τη δουλειά του Νίκου Οικονομόπουλου. Για αυτόν που ξεκινά είναι απαραίτητο να ερωτευτεί τη δουλειά κάποιου φωτογράφου για να του δώσει κίνητρο και να προσπαθήσει να τον αντιγράψει. Το έχω κάνει και πιστεύω πως η μοντελοποίηση μου άνοιξε τον δρόμο. Ήθελα να πετύχω, έτσι έπρεπε να βρω έναν τρόπο να μοντελοποιήσω εκείνον που έχει ήδη επιτύχει. Δηλαδή έμαθα τι ενέργειες έκανε, πώς αξιοποίησε τον νου, το σώμα του και το μέσο που χρησιμοποιεί για να επιτύχει τα αποτελέσματα που επιθυμούσα να αντιγράψω. Δεν φοβάμαι να πω ότι προσπάθησα να αντιγράψω κάποιον γιατί ξέρω ότι στο τέλος δεν μπορείς να αντιγράψεις κανέναν.

Το μεγαλύτερο κέρδος με αυτή τη μέθοδο ήταν ότι βρήκα αφορμή και κίνητρο για να δουλέψω και ότι όλη αυτή η προσπάθεια με έκανε να ανακαλύψω τον δικό μου τρόπο δουλειάς και να προσθέσω δικά μου προσωπικά στοιχεία στη φωτογραφία. Αν δω κάποιον σε αυτόν τον κόσμο που παράγει ένα αποτέλεσμα το οποίο επιθυμώ, μπορώ να καταφέρω το ίδιο, αν είμαι πρόθυμος να πληρώσω το ανάλογο τίμημα σε χρόνο και προσπάθεια. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον τρόπο για κάποιον που θέλει να πετύχει κάτι.

Θα ήταν σίγουρα τιμή μου να συνεργαστώ με τον Νίκο Οικονομόπουλο. Η δυνατότητα να δουλέψω μαζί του θα ήταν μια μοναδική ευκαιρία να αντλήσω ακόμα περισσότερη γνώση και έμπνευση από τον τρόπο που εργάζεται και βλέπει τον κόσμο.

»Έχεις επιλέξει συνειδητά να ζεις μακριά από την Αθήνα, στον τόπο καταγωγής σου. Πώς και γιατί έκανες αυτή την επιλογή; Δεν νιώθεις ότι «χάνεις ευκαιρίες» λόγω της απόστασης από την Αθήνα;

Όχι μόνο δεν χάνω ευκαιρίες αλλά δημιουργούνται διαρκώς νέες. Το πρώτο πράγμα που κέρδισα επιστρέφοντας στον τόπο καταγωγής μου, που δεν το είχα υπολογίσει, είναι ο χρόνος. Κέρδισα χρόνο. Η ημέρα εδώ κυλάει αργά, με συνέπεια να διαθέτω άπλετο χρόνο για να οργανώσω τις σκέψεις και τη δουλειά μου βάζοντας προτεραιότητες. Δουλεύοντας στοχευμένα έχω καλύτερα αποτελέσματα, και έτσι με προσεγγίζουν περισσότεροι συνεργάτες από όταν ήμουν στην Αθήνα.

Η απόσταση, εξάλλου, δεν είναι απαγορευτική· σε λιγότερο από 2 ώρες μπορώ να βρεθώ στην Αθήνα και εύκολα να επιστρέψω, ή να μισθώσω ένα σπίτι για να μείνω. Επίσης, εδώ έχω το γραφείο μου και τον δικό μου χώρο που τον διαμορφώνω όπως θέλω. Κάνω μάλιστα σχέδια στο άμεσο μέλλον να υποδεχθεί κόσμο· ένα σπίτι φωτογραφίας σκέφτομαι.

Τελικά, η ζωή στον τόπο καταγωγής μού προσφέρει μια ποιότητα ζωής και μια σύνδεση με τη φύση και τις ρίζες μου που είναι ανεκτίμητη. Μου δίνει την ηρεμία και την έμπνευση που χρειάζομαι στη δουλειά μου, χωρίς να στερούμαι τις ευκαιρίες που θα μπορούσα να έχω αν έμενα στην Αθήνα. Αντιθέτως, η απόφαση αυτή μου επιτρέπει να είμαι πιο δημιουργικός και παραγωγικός, κάτι που τελικά ενισχύει την επαγγελματική μου πορεία.

*It is forbidden to republish/ use photographic material or any part of the article without the author’s consent.

#lovenlivelife

Loose Spokes: A 36-Hour Bikepacking Escape to Mount Ziria

Άνω Χώρα Ορεινής Ναυπακτίας: ένα φθινόπωρο με κάστανα και αρώματα βουνού

Αμοργός: Φθινόπωρο στο νησί του απέραντου γαλάζιου

Oι πρώτες φθινοπωρινές εξορμήσεις σε έξι χωριά της Ελλάδας

Αρχές Βιώσιμης Πεζοπορίας: Ο Οδηγός σου για Σεβασμό στη Φύση

🎞️ COSMOTE TELEKOM ROADSHOW 2025: Το σινεμά ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα

Greece/Interview/Lamda 3 Interview/lamda3/Lamda3 Articles/Lamda3 Magazine/Lamda3 Stories/Michael Pappas/Traveller

Μιχαήλ Παππάς: Ένας Δον Κιχώτης της Φωτογραφίας

Loose Spokes: A 36-Hour Bikepacking Escape to Mount Ziria

Άνω Χώρα Ορεινής Ναυπακτίας: ένα φθινόπωρο με κάστανα και αρώματα βουνού

Αμοργός: Φθινόπωρο στο νησί του απέραντου γαλάζιου

Oι πρώτες φθινοπωρινές εξορμήσεις σε έξι χωριά της Ελλάδας

Αρχές Βιώσιμης Πεζοπορίας: Ο Οδηγός σου για Σεβασμό στη Φύση

🎞️ COSMOTE TELEKOM ROADSHOW 2025: Το σινεμά ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα

Contact Us

Subscribe to Newsletter

Μιχαήλ Παππάς: Ένας Δον Κιχώτης της Φωτογραφίας

Loose Spokes: A 36-Hour Bikepacking Escape to Mount Ziria

Άνω Χώρα Ορεινής Ναυπακτίας: ένα φθινόπωρο με κάστανα και αρώματα βουνού

Αμοργός: Φθινόπωρο στο νησί του απέραντου γαλάζιου

Oι πρώτες φθινοπωρινές εξορμήσεις σε έξι χωριά της Ελλάδας

Αρχές Βιώσιμης Πεζοπορίας: Ο Οδηγός σου για Σεβασμό στη Φύση

🎞️ COSMOTE TELEKOM ROADSHOW 2025: Το σινεμά ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα

You may also like

Γυφτόκαμπος: Όταν χιονίζει, επικρατεί ησυχία.

Η Άγρια Ομορφιά στα Νησιά Φερόε

Παρνασσός: Χιονοδρομικό Κέντρο και Μαθήματα Χιονοδρομίας

Contact Us

Subscribe to Newsletter