Ταξίδι στουσ Επιβλητικούς Δολομίτες

Ήταν ένα ταξίδι που είχα στο bucket list μου εδώ και καιρό. Οι Δολομίτες είναι ένας τόπος με υπέροχα βουνά και κοιλάδες.Ένα μέρος με άγρια ομορφιά. Επιβλητικά βουνά δίπλα σε πανέμορφες αλπικές λίμνες, των οποίων την ομορφιά ειλικρινά δεν μπορείς να συλλάβεις αν δεν την αντικρίσεις.

Αρχικά, σκέφτομασταν να το κάνουμε road trip, ώστε να βλέπαμε και άλλες πόλεις και μέρη, ξεκινώντας από τα Ιωάννινα, πηγαίνοντας Σκόπια, μετά Βελιγράδι, Σλοβενία και να καταλήγαμε στους Δολομίτες. Αλλά ο ιός κι η καραντίνα ίσως μας δημιουργούσαν προβλήματα, οπότε επιλέξαμε τελικά το αεροπλάνο.

Πάμε, φύγαμε λοιπόν, οι τρεις μας: εγώ, ο αδελφός μου και ο Χρήστος. Να προσθέσω σε αυτό το σημείο κάτι σημαντικό: όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα στα μεγάλα ταξίδια. Αλλιώς, προκύπτουν σχεδόν πάντα προβλήματα και εντάσεις, με το τι θέλει ο καθένας…

Photo © by Γιώργος Μποζούρης

Κλείσαμε εισιτήρια από Θεσσαλονίκη για Βενετία (Treviso Airport) κι από εκεί νοικιάσαμε αυτοκίνητο με το οποίο θα ανεβαίναμε προς Falzes, το χωριό όπου είχα κλείσει δωμάτιο. Το αυτοκίνητο το κλείσαμε online, σχετικά φτηνά, αν και είχαμε κάποια προβλήματα κατά την παραλαβή του στο αεροδρόμιο. Άλλο ποσό ανέφεραν στο site για ασφάλεια και άλλο εκεί (αν επιλέξετε φτηνή εταιρία ενοικίασης, αυτό θέλει λίγη προσοχή). Τέλος καλό, όλα καλά όμως.

Σκοπός μας ήταν να διανυκτερεύσουμε σχετικά κοντά στα σημεία που θέλαμε να επισκεφθούμε, ώστε να αποφύγουμε τις πολλές ώρες οδήγησης.

Τελικά, μας πήρε περίπου 4 ώρες να φτάσουμε στο Falzes από Βενετία. Είχε πέσει η νύχτα, εμείς δεν γνωρίζαμε τους δρόμους, οπότε επιλέξαμε τη safe οδήγηση. Να προσθέσω ότι αν ταξιδεύετε βράδυ, καλό είναι να προνοήσετε να έχετε μαζί σας κάτι να τσιμπήσετε, γιατί είναι όλα κλειστά! Όσα χωριά κι αν περάσαμε, πουθενά δεν βρήκαμε κάτι να φάμε. Ευτυχώς κάποια στιγμή πέσαμε πάνω σ’ έναν αυτόματο πωλητή, σ’ ένα πρατήριο καυσίμων και πήραμε κάτι σάντουιτς…

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε κατά τις 8 και ξεκινήσαμε μια αναγνωριστική βόλτα. Αρχικά, κατευθυνθήκαμε προς το Lago di Braies, μια υπέροχη τοποθεσία 45 λεπτά περίπου από εκεί που μέναμε, όπου κάναμε μια βόλτα να δούμε τη λίμνη αλλά ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που αποθαρρυνθήκαμε. Αφού βγάλαμε κάποιες λήψεις εκεί, ξεκινήσαμε για τη λίμνη Misurina, περίπου 1 ώρα απόσταση. Και εκεί όμως είχε πολύ κόσμο, οπότε συνεχίσαμε για τη λίμνη Antorno, όπου πετύχαμε κάποιες πολύ ωραίες εικόνες. Με τα πολλά, κι αφού είχαμε κάνει μια πρώτη μεγάλη βόλτα, επιστρέψαμε, παίρνοντας την απόφαση να ξυπνάμε νωρίς τις επόμενες μέρες, ώστε να αποφεύγουμε την πολυκοσμία. Την επομένη ορίσαμε εγερτήριο στις 4.30 και στις 5.00 βρισκόμασταν ήδη on the road. Ο καιρός όμως είχε άλλα πλάνα. Η βροχή και η ομίχλη μας δυσκόλεψαν τη ζωή, ειδικά τις επόμενες 2 μέρες, αφού κρατούσαν τα βουνά «κρυμμένα». Για καλή μας τύχη, η κακοκαιρία σταματούσε το μεσημέρι προς απόγευμα.

Είχαμε ξεχωρίσει τα μέρη που θέλαμε να δούμε, για να μην κάνουμε περιττά χιλιόμετρα, αλλά λόγω του καιρού, υπήρξαν τοποθεσίες, όπως το Seisier Alm και το St. Magdalena, όπου χρειάστηκε να πάμε 2 και 3 φορές για να πετύχουμε λίγο καλύτερες συνθήκες.

Φτάνοντας στο Seisier Alm, φανερώνεται μπροστά σου μια πραγματικά εντυπωσιακή κοιλάδα, που την περιβάλλουν ξύλινα σπιτάκια. Αυτό που αποκαλούμε τέλειο μέρος. Ας έχετε στο νου σας ότι μπορείτε να πάτε ως εκεί με αυτοκίνητο, αλλά από τις 9 μέχρι τις 5 το απόγευμα απαγορεύεται η κυκλοφορία με αμάξι. Μπορείτε, φυσικά, να κινηθείτε με τα πόδια ή με τα αστικά λεωφορεία. Εμείς φτάσαμε με άνεση κατά τις 7 το πρωί, αλλά η γνωστή ομίχλη έκανε το τοπίο ιδιαίτερα μουντό, οπότε δεν μείναμε πολύ. Ξεκινήσαμε για το St. Magdalena, όπου φτάνοντας βλέπεις την πανέμορφη εκκλησία του St. Jordan μέσα στο λιβάδι, χτισμένη το 1744. Πίσω της ξεπροβάλλουν τα πανέμορφα βουνά, ένα πραγματικά μαγικό θέαμα. Πληρώσαμε 4 ευρώ και μπήκαμε στον χώρο όπου βρίσκεται η εκκλησία για να τη δούμε από κοντά. Σας προτείνουμε να κάνετε το ίδιο, ωστόσο για καλύτερες λήψεις προτιμήστε να σταθείτε έξω από το λιβάδι, όπου το τοπίο φαίνεται πολύ καλύτερα.

Photo © by Γιώργος Μποζούρης

Photo © by Γιώργος Μποζούρης

Photo © by Γιώργος Μποζούρης

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε ξανά για το Seisier Alm, με την ελπίδα να απαθανατίσουμε τα βουνά, αλλά εκτός από τη βροχή και την ομίχλη παρόν αυτή τη φορά ήταν και το χιόνι. Έτσι, ξεκινήσαμε για μια άλλη διαδρομή που δεν είχαμε μαρκάρει εξαρχής, αλλά μας αποζημίωσε, αφού η ομορφιά που συναντήσαμε, μας άφησε πραγματικά άφωνους. Γιατί ναι μεν είναι ωραία όλα αυτά τα τουριστικά μέρη, αλλά στους Δολομίτες υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές, που μπορεί κανείς να σταματά κάθε 100 μ. Το απόγευμα επιστρέψαμε με νέο θάρρος στο Seisier Alm, επιλογή που αποδείχθηκε σοφή, αφού αυτή τη φορά ο καιρός μας έκανε επιτέλους τη χάρη. Μαγικό τοπίο, μια κοιλάδα με υπέροχα χρώματα και με φόντο το πρώτο χιόνι στα βουνά… Τώρα μπορούσαμε να γυρίσουμε χαρούμενοι στο δωμάτιο.

Την επόμενη μέρα σειρά είχαν ξανά οι λίμνες, όπου μέχρι στιγμής δεν είχαμε υπάρξει τυχεροί. Το κρύο εξακολουθούσε να είναι αρκετό. Μετά από κάποιες, όχι ιδιαίτερες λήψεις στη Misurina, ξεκινήσαμε γρήγορα για Tre Cime de Lavaredo, γιατί είχαμε μπροστά μας περίπου μία ώρα ανάβαση. Μέχρι το πρώτο καταφύγιο, που απέχει περίπου 40 λεπτά με τα πόδια, τα πράγματα ήταν γενικά εύκολα, για το δεύτερο καταφύγιο όμως, αποδείχθηκε πως θα χρειαζόταν περισσότερη ώρα. Αν και τελικά δεν καταφέραμε να φτάσουμε ως εκεί (το χιόνι ήταν αρκετό και ο δρόμος δεν είχε καθαριστεί), περάσαμε κάτω από τις τρεις μύτες του βουνού, μια θέα που μας έκοψε την ανάσα, κυριολεκτικά. Σε υψόμετρο 2.500 μέτρων, ήταν πραγματικά μαγικό να βλέπεις να ορθώνονται μπροστά σου αυτά τα γιγαντιαία βουνά, που σε κάνουν να νιώθεις τόσο μικρός… Ας σημειωθεί το ότι πρόκειται για μια διαδρομή όχι εύκολη, ιδίως όταν έχει πέσει χιόνι. Θέλει προσοχή, οπότε δεν την προτείνουμε σε κάποιον που δεν έχει εξοικειωθεί με τέτοιου είδους hiking.

Photo © by Γιώργος Μποζούρης

Την προτελευταία μέρα του ταξιδιού μας, αποφασίσαμε να πάμε στο Seceda, όπου φτάνεις με το τελεφερίκ που ξεκινά τις διαδρομές του στις 8.30 και κοστίζει 35 ευρώ το άτομο. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι κι εδώ η θέα ήταν υπέροχη. Πρόκειται για ένα μέρος όπου μπορείς να περάσεις εύκολα όλη τη μέρα σου, αφού υπάρχουν καταφύγια για να αράξεις και να πιεις τον καφέ σου, να φας και φυσικά να φωτογραφίσεις τα βουνά, τις αγελάδες, μέχρι και τα λάμα που εκτρέφονται στην περιοχή! Μείναμε στο Seceda για τουλάχιστον 4 ώρες.

Την τελευταία μας μέρα, και στον δρόμο προς Βενετία, περάσαμε από το Snake Road και το Paso Giau, που τα είχαμε αφήσει για το τέλος. Ο δρόμος ήταν όλο στροφές, αλλά καθόλου δεν μας ενόχλησε, αφού αντικρίσαμε ένα φοβερό μέρος γεμάτο έλατα, με τόση ομορφιά που μόνο με drone μπορεί να αποτυπωθεί επάξια.

Photo © by Γιώργος Μποζούρης

Η επιστροφή μάς βρήκε με ένα υπέροχο χαμόγελο και ένα απαλό αίσθημα λύπης για αυτά που θα αφήναμε πίσω μας. ‘Ενα πραγματικά εντυπωσιακό ταξίδι, με φανταστικές διαδρομές μέσα από πανέμορφα μέρη, δάση, λίμνες, βουνά… Κάθε στροφή έκρυβε κι ένα διαφορετικό κάδρο. Για τους λάτρεις της φύσης, αυτό το κομμάτι της Ιταλίας αποτελεί must προορισμό. TΙP: Οργανώστε σωστά το πρόγραμμά σας και διαλέξτε προσεκτικά την εποχή που θα ταξιδέψετε στους Δολομίτες. Ιδανικά, την άνοιξη ή το φθινόπωρο, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι το και το καλοκαίρι θα ήταν τέλεια, για να δει κανείς το Milky Way. Εμείς κλείσαμε ήδη ξανά για τον επόμενο Ιούλιο. Προσοχή στους οδηγούς και στους δρόμους, και μην αμελήσετε να έχετε μονίμως το GPS ανοιχτό…!

* It is forbidden to republish, use photographic material and anything else without the consent of the author.

Κείμενο & Φωτογραφίες © λ3 by Γιώργος Μποζούρης

Επιμέλεια Κειμένου © λ3 Team by Τίνα Παππά

#lovenlivelife